در اوضاع و احوال كنوني، بيشتر كشورهاي جهان سعي دارند به معاهده‌هاي بين‌المللي حقوق معنوي، فكري و هنري احترام بگذارند. تایپ برخي از كشورهاي جهان، از جمله كشورهاي اروپايي، در همة معاهده‌ها و سازمانهاي مدافع از حقوق مؤلف، عضو هستند. ايران و شماري از كشورهاي در حال توسعه بنا به دلايلي، كه به اختصار توضيح داده خواهد رزرو هتل شد، هنوز به هيچ يك از معاهده‌هاي جهاني حق مؤلف نپيوسته‌اند ( براي آگاهي بيشتر دربارة مطالب اين قسمت نگاه كنيد به : 1989, H., P. Collin, 52-53 pp. ؛ نراقي ، مهدي، 1366، ص 323 به بعد؛ تایپ فارسی براي ترجمة متن معاهده‌هاي برن و ژنو و ملحقات و مقاوله‌نامه‌ها نگاه كنيد به : اديب سلطاني، ميرشمس‌الدين ، 1365، پيوستها). 

در 24 ژوئيه 1971 در معاهدة جهاني مصوب 6 سپتامبر 1952 تجديدنظر شد و به صورت 21 مادة اصلي ، اعلامية الحاقي، تصميم‌نامه و کارت ویزیت دو مقاوله‌نامه درآمد و از طريق اينها سعي شد از معارضة احتمالي ميان معاهدة برن و ژنو كاملاً پرهيز شود و ميان آن دو همزيستي و هماهنگي برقرار گردد. به طور كلي در هر دو معاهده سعي شده است حق مؤلف از تجاوز متعديان به حقوق مؤلفان مصون بماند و درهمة كشورهاي عضو مراعات شود. البته ميان برخي از مواد دو معاهده تفاوت هست؛ براي مثال به موجب معاهدة برن، اثر پس از مرگ مؤلف به چاپ تراکت مدت 50 سال مشمول حمايت قانوني است و به موجب معاهدة ژنو به مدت 25 سال، در هر صورت اثري كه در يك كشور مشمول قانون حق مؤلف شود، خود به خود در همة كشورهايي كه عهدنامه را پذيرفته‌اند ، مشمول قانون قرار مي‌گيرد. 

معاهدة ژنو يا معاهدة جهاني حق مؤلف. توافقنامه‌اي است دربارة حق مؤلف كه در 1952 در مقر سازمان ملل متحد در ژنو به امضا رسيد و ظاهراً تا کارت ویزیت تاريخ تحرير اين كتاب حدود 90 كشور از سراسر جهان عضويت در آن را پذيرفته‌اند و اصول و شرايط آن را در كشور خود مراعات مي‌كنند. ايران و برخي از كشورهاي ديگر تاكنون به اين معاهده نپيوسته‌اند. اين معاهده شامل 21 مادة اصلي و يك الحاقيه است. الحاقيه، آيين‌نامه‌اي است چاپ تراکت كه اصول معاهدة ژنو را در چهارچوب فعاليتهاي فرهنگي يونسكو و به سود كشورهاي جهان سوم و تنگدست، ملايم شده است. هدف از تدوين آن، متمايل ساختن اين‌گونه كشورها به پيوستن به معاهده بوده است. 

معاهده برن. توافقنامه‌اي بين‌المللي دربارة حق مؤلف وجود دارد كه در 1886 در شهر بِرنِ سوئيس، بيش از صد سال پيش، به امضا رسيد. کارت ویزیت اصول اين معاهده ناظر به اين است كه پديدآورندگان تابع هر يك از كشورهاي عضو، در كشورهاي ديگر عضو از حقوق مشابه پديدآورندگان همان كشور برخوردار هستند. مقررات اين معاهده تا حدود زيادي سختگيرانه است و با اين وصف گذشته از كشورهاي امريكايي و اروپايي، كشورهايي از آسيا و افريقا نيز بدان پيوسته‌اند. شمار كشورهاي عضو اين معاهده تا 1994 نزديك به صد كشور چاپ تراکت است. اصول اين معاهده در 1971 در پاريس، به سود كشورهاي در حال توسعه مورد تجديد نظر قرار گرفت. ايران تا تاريخ تحرير كتاب حاضر به معاهده برن نپيوسته است. 

چاپ غيرمجاز و نيز اشكال ديگر جلوگيري كند. نخستين قانون حق مؤلف در 1790 در امريكا و در 1793 در فرانسه تدوين شد. قانون آلمان در 1893 به کارت ویزیت تصويب رسيد و انگلستان در فاصلة سالهاي 1844 تا 1886 به چندين جنبش حمايت از حق مؤلف پيوست. در همة اين جنبشها بويژه بر اين بند از اعلامية حقوق بشر تأكيد مي‌شد كه «هر كس حق دارد منافع معنوي و مادي ناشي از هر نوع توليد علمي، ادبي، يا هنري را ، كه خود مؤلف آن است، حفظ كند.»نتيجة مبارزات ساليان مديد پديدآورندگان ، جنبشهاي طرفداري از حق مؤلف ، كشمكشهاي صاحبان آثار با ناشران و ناشران كشورهاي مختلف با يكديگر در سطح بين‌المللي، چاپ تراکت و بحث و بررسيها و اظهارنظرهاي حقوقدانان ، به انعقاد چند توافقنامة بين‌المللي انجاميد. بر اساس اين توافقنامه‌ها، كشورهايي كه توافقنامه را امضا كنند، از آثار يكديگر در كشورهاي خود قانوناً حمايت مي‌كنند. براي حمايت از حق مؤلف دو توافقنامة عمدة جهاني وجود دارد كه به اختصار به آنها اشاره مي‌شود. از اين توافقنامه‌ها با اصطلاحاتي چون «پيمان»، «ميثاق» ، «معاهده» ، نيز ياد مي‌كنند. 

در جهان كنوني كه رشد شتابناك آن از سدة نوزدهم آغاز شده است، محصول افكار، انديشه‌ها، آراء، مطالعات و هنر پديدآورندگان بسرعت کارت ویزیت از كشوري به كشورهاي ديگر انتقال مي‌يابد و از زباني به زبانهاي ديگر ترجمه مي‌شود. در اين انتقالها، اثر به صورت كتاب، مقاله و صورتهاي ديگر چاپ و منتشر مي‌شود يا به اشكال ديگر و از راه رسانه‌هاي ديگر در اختيار جامعه قرار مي‌گيرد. در چنين جهاني دامنة حق مادي و معنوي مؤلف از مرزهاي محدود كشورها فراتر رفته و وسعت جهاني يافته است. بر اساس تعبيرها و ديدگاههاي مختلف، پيشينة چاپ تراکت حق مؤلف به سده‌هاي پانزدهم و شانزدهم مي‌رسد. از اواخر سدة هجدهم جنبشهايي در اروپا و امريكا پديد آمد كه هدف آنها تصويب قوانيني بود كه بتواند حقوق پديدآورندگان را در كشورهاي مختلف حفظ كند.

اين فصل تصريح شده است كه پديد‌آورنده حق دارد اثرش را نشر، پخش، عرضه و اجرا كند و بهره‌برداري مادي و معنوي از کارت ویزیت اثر متعلق به اوست. نيز تأكيد گرديده كه حقوق پديدآورنده محدود به زمان و مكان نيست و غيرقابل انتقال است (مادة 3 و 4). تأكيدها و تصريحهاي قانوني اين فصل روشن و بدون ابهام است و از حق پديدآورندگان بخوبي حمايت مي‌كند. فصل سوم شامل 11 مادة اصلي و دربارة مدت قانوني حمايت از حق پديدآورنده و حمايتهاي قانوني ديگري است. بر اساس مادة 12 اين فصل، پس از مرگ پديدآورنده، حقوق قانوني متعلق به اثر ياچاپ تراکت آثار او تا 30 سال به وارثان قانوني او تعلق دارد. فصل چهارم شامل 11 مادة اصلي و دربارة موارد نقض قانون و تخلف از آن و مجازاتهايي است كه براي اين‌گونه موارد در نظر گرفته مي‌شود. 

ترانه، سرود و تصنيف، اثر سمعي و بصري براي اجرا در صحنة نمايش با پردة سينما و تلويزيون ، اثر موسيقي، نقاشي، تصوير و طرح و نقش، نقشة  کارت ویزیت جغرافيايي ابتكاري، نوشته‌ها و خطهاي تزييني، پيكره (مجسمه)، اثر معماري (طرح و نقشة ساختمان)، اثر عكاسي ابتكاري، اثر ابتكاري هنرهاي دستي يا صنعتي، نقشة قالي و گليم، اثر ابتكاري بر پاية فرهنگ عامه يا ميراث فرهنگي و هنري ملي، هر نوشتة ديگر علمي و فني و ادبي و هنري و هر اثر مبتكرانة ديگر كه از تركيب چند اثر از اثرهاي نامبرده پديد آمده باشد. همان‌گونه كه ديديد، دامنة چاپ تراکت تعريف از اثر در «قانون حمايت از حقوق مؤلفان ...» در ايران گسترده است و جامعيت آن موجب مي‌شود كه طيف بسيار وسيعي از فعاليتهاي آفرينشي در محدودة حمايت قانوني قرار گيرد. 

در مجموعة قوانين رسمي ايران، به موجب دو قانون، كه يكي مصوب 3 آذر 1348 و ديگري 6 دي 1352 ، و هر دو هنوز به قوّت قانوني خود باقي کارت ویزیت است، از همه‌گونه آثار معنوي، از نوشته‌هاي علمي، فني، ادبي و هنري گرفته تا آثار موسيقي و ديداري ـ شنيداري، آثار عكاسي و نقاشي و معماري و حتي طرحهاي مهندسي حمايت  مي‌شود. هر دو قانون «پيشرو، مترقي و مهم بوده و هنوز هم هستند ... و هيچ‌گونه بار ايدئولوژيك نداشته‌اند و صرفاً به مسائل فني پرداخته‌اند...» (پهلوان ، چنگيز ، 1369، ص 174 و 175 ؛ نيز نگاه كنيد به : 1993 Karim, Emami,). «قانون حمايتِ حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان » ، مصوب 1348 ، شامل چهار فصل، سي و سه ماده و سه تبصره است. در فصل يكم پديدآورنده و اثر تعريف چاپ تراکت شده است. مؤلف، مصنف و هنرمند «پديدآورنده» قلمداد شده ، و آنچه از راه دانش، هنر يا ابتكار پديد مي‌آيد، با توجه به طريقه، روش در بيان، ظهور و ايجاد آن، «اثر» خوانده شده و اين مواد و مطالب در شمار اثر قرار گرفته است.

مصلحت ديده مي‌شود تا حقيقت. به ديدگاه کارت ویزیت اين دسته، در مبحث نظريات موافقان و مخالفان پيوستن به قراردادهاي جهاني حق مؤلف، اشاره خواهد شد (براي بحث تفصيلي‌تر دربارة اصالت حقوق فردي و اجتماعي نگاه كنيد به: مشيريان، محمد، 1340؛ براي بحث فقهي دربارة حق معنوي از ديدگاه اسلام نگاه كنيد به : گرجي، ابوالقاسم، 1371، ص 33-36). اين ديدگاهها در فرهنگها و كشورهاي مختلف و حتي در سطح بين‌المللي و در قراردادهاي جهاني، بر چگونگي تدوين، وضع و اجراي قوانين چاپ تراکت مربوط به حق مؤلف تأثير مستقيم دارد. همان‌گونه كه در هر قانون و مقرراتي ديدگاه حاكم را مي‌توان ديد، در قانونهاي حق مؤلف نيز تلقي از حق پديدآورنده و جامعه و رابطة ميان اين دو پيداست. 

 را باور دارند با حمايت مشروط از حق مؤلف موافقند و مي‌گويند اين حمايت بايد براي مدت معيني باشد. اين دسته از حقوقدانان، کارت ویزیت پديدآورندگان را در برابر جامعه، مدرسه و نظام آموزشي مديون مي‌دانند و تأكيد مي‌كنند جامعه حق دارد كه از راههاي قانوني از آثار و عوايد حاصل از آثار پديدآورندگان بهره‌مند شود. سواي اين دو دسته، عده‌اي هم هستند كه موافق حمايت از حق مؤلف نيستند. شايد در ميان دستة اخير نتوان چهرة حقوقدان بارزي را يافت. در هر حال مي‌توان مخالفان حق مؤلف را به دو گروه عمده تقسيم كرد: گروهي كه با هرگونه حق و قانوني مخالفند، كه چاپ تراکت عقايدشان از موضوع بحث اين كتاب خارج است؛ گروهي كه به جهات و دلايلي، يا فعلاً و موقتاً، با قانونهاي حمايت از حق مؤلف مخالفت مي‌كنند.